داستان های استاد

وفات فرزند پیغمبر و گرفتن خورشید

داستانی است که در کتب حدیث ما آمده است و حتی اهل تسنن هم نقل‏ کرده ‏اند . رسول اکرم پسری دارد از ماریه قبطیه به نام ابراهیم بن رسول‏ الله . این پسر که مورد علاقه رسول اکرم است در هجده ماهگی از دنیا می‏ رود .

رسول اکرم که کانون عاطفه بود قهرا متأثر می‏ شود و حتی اشک می‏ ریزد و می‏ فرماید : دل می‏ سوزد و اشک می‏ ریزد ، ای ابراهیم ما به خاطر تو محزونیم‏ ولی هرگز چیزی برخلاف رضای پروردگار نمی‏ گوییم . تمام مسلمین ، ناراحت و متأثر به خاطر اینکه غباری از حزن بر دل مبارک پیغمبر اکرم نشسته است .
همان روز تصادفا خورشید می‏ گیرد . مسلمین شک نکردند که گرفتن خورشید ، هماهنگی عالم بالا بود به خاطر پیغمبر . یعنی‏ خورشید گرفت برای اینکه فرزند پیغمبر از دنیا رفته . این مطلب در میان مردم مدینه پیچید و زن و مرد یکزبان شدند که دیدی ! خورشید به خاطر حزنی که عارض پیغمبر اکرم شد گرفت ، در حالی که پیغمبر به مردم نگفته العیاذ بالله که گرفتن خورشید به خاطر این بوده . این امر سبب شد که عقیده و ایمان مردم به پیغمبر اضافه شود ، و مردم هم در این‏ گونه مسائل بیش از این فکر نمی‏ کنند . ولی پیغمبر چه می‏ کند ؟ پیغمبر نمی‏خواهد از نقاط ضعف مردم برای هدایت‏ مردم استفاده کند ، می‏ خواهد از نقاط قوت مردم استفاده کند ، پیغمبر نمی‏ خواهد از جهالت و نادانی مردم به نفع اسلام استفاده کند ، می‏ خواهد از علم و معرفت مردم استفاده بکند . آمد بالای منبر صحبت کرد ، خاطر مردم را راحت کرد ، گفت اینکه‏ خورشید گرفت‏ به خاطر بچه من نبود.

نتیجه گیری استاد:

• مردی که حتی از سکوتش سوء استفاده‏ نمی‏ کند این جور باید باشد چرا ؟ برای اینکه اولا اسلام احتیاج به چنین‏ چیزهایی ندارد . بگذار کسانی بروند از خواب های دروغ ، از جعل ها و از این‏ جور سکوت ها استفاده کنند که دینشان منطق ندارد ، برهان و دلیل ندارد و آثار حقانیت دینشان روشن و نمایان نیست . اسلام نیازی به این جور چیزها ندارد . ثانیا : همان کسی هم که از این وسائل استفاده می‏ کند ، در نهایت‏ امر اشتباه می‏ کند . مثل معروف : همگان را همیشه نمی‏ توان در جهالت نگاه‏ داشت . یعنی بعضی از مردم را همیشه می‏ شود در جهالت نگاه داشت ، همه‏ مردم را هم در یک زمان می‏ شود در جهالت و بی خبری نگه داشت ، ولی‏ همگان را برای همیشه نمی‏ شود در جهالت نگه داشت . گذشته از اینکه خدا اجازه نمی‏ دهد [ و به عبارت دیگر ] اگر این اصل هم در کار نبود ، پیغمبری‏ که می‏ خواهد دینش تا ابد باقی بماند ، آیا نمی‏ داند که صد سال دیگر ،دویست سال دیگر ، هزار سال دیگر مردم می‏ آیند جور دیگری قضاوت می‏ کنند ؟!  و بالاتر همین که خدا به او اجازه نمی‏ دهد .