دهه ی کرامت مبارک باد
دهه ی کرامت، 10 روز نخست ماه ذی العقده است که با سالروز ولادت حضرت معصومه(س) آغاز می شود و تا سالروز میلاد امام رضا(ع) ادامه دارد. این دهه ی مبارک یادآور بسیاری از نکته های متعالی و مفاهیم ارزشمند در دین مبین اسلام است. فرصتی شایسته که لطیف ترین علایق، مهر و وفای بی همتای یک خواهر نسبت به مقام شامخ و والای برادر خویش را نشان می دهد.
کرامت
به معنای بزرگواری است و اصل کرامت در روایات ائمه معصومین(ع) ملاک
دینداری انسان ها شناخته می شود، آنچنان که حضرت محمد(ص) فرمودند:
«بزرگواری مرد همان دین او است.»
دلیل
همزمانی دهه ی کرامت با ولادت با سعادت امام هشتم(ع) و حضرت معصومه(س)،
کرامت و بزرگواری این بزرگواران و حضور پربرکت آنان در ایران اسلامی است.
دهه
ی کرامت هنگامه ای ارزشمند برای مردمان این مرز و بوم به شمار می رود تا
از برکات و آثار گرانبهای هجرت بزرگان دین اسلام به این سرزمین بهره مند
شوند.
اکنون
در آستانه ی میلاد زینت بخش مهد اسلام، حضرت معصومه (س) مسلمانان غرق در
شادی و سرورند. انسانی فرهیخته و والامقام همچون حضرت معصومه(س) که پیروان
راستین خاندان اهل بیت(ع) سال ها در انتظار میلاد این بزرگوار بودند زیرا
پیش تر امام صادق(ع) بشارت آمدنش را داده بود. بانویی که به نقل از امام
ششم(ع) با شفاعت او تمامی شیعیان وارد بهشت خواهند شد.
حضرت
فاطمه معصومه(س) در یکم ذی القعده 173 هجری قمری در مدینه چشم به جهان
گشود. پدر بزرگوارش حضرت موسی بن جعفر(ع) امام هفتم شیعیان و مادر پاکدامنش
نجمه(س) از پرهیزگارترین بانوان عالم بود.
امام
رضا(ع) به دلیل سرشت پاک این بانوی ارجمند، ایشان را معصومه می خواند و از
دیگر لقب های وی می توان به کریمه اهل بیت، طاهره، رشیده، تقیه، رضیه،
مرضیه، سیده صدیقه، سیده رضیه مرضیه، سیده نساء العالمین، محدثه و عابده
اشاره کرد.
هنگامی
که کریمه اهل بیت(س) 10 سال داشت، پدر بزرگوارش که پیوسته در زندان هارون
الرشید به سر می برد، به شهادت رسید و از آن پس با تربیت و مراقبت برادرش
امام رضا(ع) رشد و پرورش یافت.
بانوی
فضل و کرامت در معیارهای ارزشی اسلام پیشتاز بود و در علم، کمال، تقوا و
قداست جایگاه ارزشمندی داشت. حضرت معصومه(س) در راه اثبات ولایت گام های
بسیاری برداشت و با نقل روایت های بسیار درباره ی پیشوایی امام علی (ع) به
اثبات ولایت ایشان و دیگر امامان معصوم(ع) پرداخت.
امام
هشتم شیعیان در وصف مقام و منزلت این بانوی بزرگوار فرموده است: «فردی که
حضرت معصومه(س) را در قم زیارت کند مانند آن است که مرا زیارت کرده است.»
حضرت
معصومه(س) یک سال پس از هجرت تبعید گونه ی امام رضا (ع) به مرو و مشهد، در
201 هجری قمری برای دیدار برادر و نشر پیام ولایت به همراه عده ای از
نزدیکان خود از حجاز راهی خراسان شد اما در میانه ی راه و پس از رسیدن به
شهر ساوه با مخالفان اهل بیت(ع) که از پشتیبانی ماموران حکومت برخوردار
بودند، روبرو شد و جنگی نابرابر به راه افتاد. در این واقعه تعداد زیادی از
همراهان آن حضرت به شهادت رسیدند.
ایشان
در این میان به دلیل بیماری، توان ادامه ی مسیر را به سمت مشهد نداشت
بنابراین به همراه تعداد کمی از یارانش به طرف قم حرکت کرد و پس از استقبال
مردم این شهر، برای استراحت به منزل موسی بن خزرج از شیفتگان اهل بیت(ع)
رفت و مدتی در آنجا ماند، اما پس از تحمل 17 روز بیماری این دیار فانی را
ترک کرد و به دیدار حق شتافت.
