عفو و گذشت
وَ جَزَاءُ سَیِّئَةٍ سَیِّئَةٌ مِثْلُهَا فَمَنْ عَفَا وَ أَصْلَحَ فَأَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ إِنَّهُ لاَ یُحِبُّ الظَّالِمِینَ ﴿الشورى، 40﴾
کیفر بدی،
مجازاتی است همانند آن؛ و هر کس عفو و اصلاح کند، پاداش او با خداست؛
خداوند ظالمان را دوست ندارد!
شهید
مطهری: یک
کسی به شما تهمتی زده، دروغی بسته، از شما غیبتی کرده و از این نوع کارها،یا از
همان
کارها ولی نه از جنبه اجتماعیش بلکه از جنبه شخصی و فردی اش، شما عفو و گذشت
می کنید، او تقاضای
بخشش می کند، شما هم می بخشید،می گذرید این عمل نیز یک عمل
اخلاقی تلقی می شود ما فوق عمل
عادی،و یک نوع عمل قهرمانانه.
(فلسفه اخلاق ص15)
به فرموده امام صادق(ع):
بر
فرمانروایان فرض است که همواره سه وظیفه را درباره فرد و جامعه انجام دهند:
یکی آنکه نیکوکاران را با پاداش نیک تشویق کنندو از این راه میل درستکاری را درآنان افزایش دهند.
دیگر آنکه پرده بدکار را پاره نکنند و گناهش را مستور نگاهدارند تا از
کرده ی خود پشیمان شود و از راه نادرست باز گردد.
سوم آنکه باروش های تفصیل آمیزومنصفانه موجبات همبستگی والفت جامعه رافراهم سازد.
(تحف العقول/319)
عذر گنه گناهکاران بپذیر تقصیر جماعت پشیمان بپذیر
از
سویی اگر به ناسزا آمده اند از
سوی دگر به عذر و غفران بپذیر
(صالح)
