نیروی محبت عامل ثبات و ادامه حکومت

نیروی محبت از نظر اجتماعی نیروی عظیم و مؤثری است . بهترین اجتماع ها آن است که با نیروی محبت اداره شود : محبت زعیم و زمامدار به مردم و محبت و ارادت مردم به زعیم و زمامدار . علاقه و محبت زمامدار عامل بزرگی است برای ثبات و ادامه حیات حکومت‏ ، و تا عامل محبت نباشد رهبر نمی‏ تواند و یا بسیار دشوار است که اجتماعی‏ را رهبری کند و مردم را افرادی منضبط و قانونی تربیت کند ولو اینکه‏ عدالت و مساوات را در آن اجتماع برقرار کند . مردم آنگاه قانونی خواهند بود که از زمامدارشان علاقه ببینند و آن علاقه‏ هاست که مردم را به پیروی و اطاعت می‏ کشد .

قلب زمامدار ، بایستی کانون مهر و محبت باشد نسبت به ملت . قدرت و زور کافی نیست .

با قدرت و زور می‏ توان مردم را گوسفندوار راند ولی‏ نمی‏ توان نیروهای نهفته آنها را بیدار کرد و به کار انداخت .

نه تنها قدرت و زور کافی نیست ، عدالت هم اگر خشک اجرا شود کافی نیست ، بلکه‏ زمامدار همچون پدری مهربان باید قلبا مردم را دوست بدارد و نسبت به‏ آنان مهر بورزد و هم باید دارای شخصیتی جاذبه دار و ارادت آفرین باشد تا بتواند اراده آنان وهمت آنان و نیروهای عظیم انسانی آنان را در پیش برد هدف مقدس خود به‏ خدمت بگیرد .

(جاذبه و دافعه علی علیه السلام ، ص63)

نمونه آن را در جمهوری اسلامی ، بسیار مشاهده می کنیم.محبت امت حزب الله ایران خاصه رزمندگان دفاع مقدس نسبت به امام خمینی که برای دوست و بیگانه زبانزد بود و محبت ولایتمداران کنونی به امام خامنه ای که در جریان های تفرقه افکن و برانداز نظیر فتنه سال 88 و قبل و بعد از آن به خوبی مشهود است.