پرسش ها و پاسخ ها / فلسفه ی ذکر مصیبت
جوانی از من پرسیداگر بناست مکتب امام حسین علیه السلام احیاء بشود ،
آیا ذکر مصیبت امام حسین هم ضرورتی دارد ؟
گفتم بله ، دستوری است که ائمه اطهار به ما داده اند و این دستور فلسفه ای دارد و آن اینکه هر مکتبی اگر چاشینی از عاطفه نداشته باشد و صرفا مکتب و فلسفه و فکر باشد ، آنقدرها در روح ها نفوذ ندارد و شانس بقا ندارد ، ولی اگر یک مکتب چاشنیی از عاطفه داشته باشد ، این عاطفه به آن حرارت می دهد . معنا و فلسفه یک مکتب ، آن مکتب را روشن می کند ، به آن مکتب منطق می دهد ، آن مکتب را منطقی می کند . بدون شک مکتب امام حسین منطق و فلسفه دارد ، درس است و باید آموخت اما اگر ما دائما این مکتب را صرفا به صورت یک مکتب فکری بازگو بکنیم حرارت و جوشش گرفته می شود و اساسا کهنه می گردد .
این ، بسیار نظر بزرگ و عمیقانه ای بوده است ، یک دور اندیشی فوق العاده عجیب و معصومانه ای بوده است که گفته اند برای همیشه این چاشنی را شما از دست ندهید ، چاشنی عاطفه ، ذکر مصیبت حسین بن علی علیه السلام ، یا امیرالمؤمنین یا امام حسن ، یا ائمه دیگر و یا حضرت زهرا سلام الله علیها .
این چاشنی عاطفه را ما حفظ و نگهداری بکنیم .
شهید مطهری/سیری در سیره نبوی / ص54
