داستان های استاد / چشم دل باز کن

موسم حج بود، امام سجاد(ع) نیز به مکه مشرف شده بودند، یکی از همراهان آن حضرت نگاهی به صحرای عرفات انداخت، دید چندین هزار نفر در آن صحرا موج می زنند. با خوشحالی به امام (ع) عرض کرد: الحمدالله،چقدر امسال حاجی زیاد است! امام علی(ع) در جواب فرمودند: « چقدر فریاد زیاد است و چقدر حاجی کم است؟!»
آن شخص می گوید: من نمی دانم امام چه کرد و چه بینشی به من داد و چه چشمی را در من بینا کرد، که یک وقت به من فرمود:«حالا نگاه کن.»تا نگاه کردم، دیدم صحرایی است پر از حیوان،یک باغ وحش کامل، فقط یک عده انسان ها هم در لابلای آن همه حیوانات حرکت می کردند. حضرت فرمودند:« حالا می بینی، باطن قضیه این است.»
آری،انسان که جز مانند یک حیوان چهار پا به غیر از خوردن و خوابیدن و عمل جنسی چیز دیگری نمی فهمد، این اصلاً روحش یک چهارپا است. واقعاً باطنش مسخ شده است. یعنی حقیقت های انسانی و انسانیت خود را به طور کلی از دست داده است. در روز قیامت نیز مردم گروه گروه محشور می شوند و گروه هایی هم به صورت حیوانات،به شکل مورچگان،بوزینگان،عقرب ها،مارها و پلنگ ها مبعوث می گردند.
از کتاب : «انسان کامل/شهیدمطهری»