ده حدیث حسینی
1- نعمت ناشناخته!
🌹امام حسین علیهالسلام فرمودند:
🔹 «اعْلَمُوا أَنَّ حَوَائِجَ النَّاسِ إِلَیْکُمْ مِنْ نِعَمِ اللَّهِ عَلَیْکُمْ فَلَا تَمَلُّوا النِّعَمَ فَتَتَحَوَّلَ إِلَى غَیْرِکُم»
🔸 بدانید نیاز مردم به شما از نعمتهاى خدا بر شماست پس از این نعمتها خسته و بیزار نشوید که خداوند آنرا از شما سلب نموده و به سوی دیگران بر میگرداند.
📚بحار الأنوار، ج ۷۵، ص ۱۲۷
2- با خدا باش پادشاهی کن!
🌹امام حسین علیه السلام :
🔹 « مَنْ عَبَدَ اللّهَ حَقَّ عِبادَتِهِ آتاهُ اللّه ُ فَوْقَ اَمانیِّه وَکِفایَتِه »
🔸 هر کس خدا را چنان که حق عبادت اوست، عبادت کند خداوند بیش از آرزوها ونیازش به او عطا مى نماید.
📚 بحار الأنوار؛ ج۷۱؛ ص۱۸۴
3- بگومگو با بیفکران!
🌹امام حسین علیهالسلام :
🔹«مِن عَلاماتِ أسبابِ الجَهلِ المُماراةُ لِغَیرِ أهلِ الفِکرِ»
🔸از نشانه هاى نادانى، بحث و جدل با کسانی است که اهل تفکر نیستند.
📚تحف العقول، ص۲۴۸
4- پوزشخواهى منافقانه
🌹امام حسین علیه السلام :
🔸«إیّاکَ وما یُعتَذَرُ مِنهُ؛ فَإنَّ المُؤمِنَ لایُسییءُ ولایَعتَذِرُ والمُنافِقُ کُلَّ یوَمٍ یُسییءُ ویَعتَذِرُ .»
🔹«از آنچه موجب پوزشخواهى شود، بپرهیز؛ زیرا مؤمن، نه بد کند و نه پوزش خواهد و منافق، هر روز بد کند و [هر دَم] پوزش خواهد.»
📚 گزیده تحف العقول، ص ٣٨
5- اگر سه چیز نبود ...
🌹امام حسین علیه السلام :
🔸 «لَولا ثَلاثَةٌ ما وَضَعَ ابنُ آدَمَ رَأسَهُ لِشَیءٍ : الفَقرُ ، وَالمَرَضُ ، وَالمَوتُ .»
🔹«اگر سه چیز نبود، آدمیزاد در برابر هیچ چیز، سر فرود نمى آورد : نادارى، بیمارى و مرگ»
📚 نزهة الناظر : ص٨٠، ح٤
6- فاصله حرف تا عمل
🌹امام حسین علیه السلام فرمودند:
🔹النّاسُ عَبیدُ الدّنیا، وَ الدّینُ لَعِقٌ عَلی ألسِنَتِهِم یَحوطونَهُ بِهِ ما دَرَّت مَعایِشُهُم، فَاِذا مُحِصّوا بِالبَلاءِ قَلَّ الدّیانونَ؛
🔸مردم بندهٔ دنیایند و دین، چیزی است که بر زبانشان می چرخد و تا وقتی زندگی هاشان به خوبی می گذرد، دم از دین می زنند. پس هر گاه با بلا آزموده شوند، دین داران اندک می شوند.
📚تحف العقول، ص ۲۴۵
7- شاخص هاى انسان هاى بى بهره
🌹امام حسین علیه السلام :
🔹خمْسٌ مَنْ لَمْ تَکُنْ فِیهِ، لَمْ یَکُنْ فِیهِ کَثیرُ مُسْتَمْتَعٍ: اَلْعَقْلُ، وَ الدّینُ وَ الْأَدَبُ، وَ الْحَیاءُ، وَ حُسْنُ الْخُلْقِ؛
🔸 پنج چیز است که اگر در انسان نباشد، بهره زیادى در او نخواهد بود:
◽️ عقل
◽️دین
◽️ ادب
◽️ حیا
◽️ خوش اخلاقى.
📚 حیاةالامام الحسین(ع)، ج۱، ص ۱۸۱
8- گناه دیگران
🌹 امام حسین علیه السلام :
🔸«إیّاکَ أن تَکونَ مِمَّن یَخافُ عَلَى العِبادِ مِن ذُنوبِهِم ویَأمَنُ العُقُوبَةَ مِن ذَنبِهِ؛؛»
🔹«مبادا از کسانى باشى که به سبب گناهانِ بندگانِ خدا بر سرنوشت آنان بیمناک است، ولى خود را از سزاى گناه خویش ایمن مى داند.»
📚 گزیده تحف العقول، ص۳۷
9- ارزش هدایتگری
🌹امام حسین علیه السلام :
🔸«مَن دَعا عَبدا مِن ضَلالَةٍ إلى مَعرِفَةِ حَقٍّ فَأَجابَهُ، کانَ لَهُ مِنَ الأَجرِ کَعِتقِ نَسَمَةٍ»
🔹«هر کس انسانى را از گمراهى به معرفت حق، فرا بخواند و او اجابت کند، اجرى مانند آزاد کردن بنده دارد»
📚 مسند زید، ص٣٩٠
10- از دست دادن آنچه به آن امید داری!
🌹امام حسین علیه السلام :
🔸«مَن حاوَلَ أمرا بِمَعصِیَةِ اللّهِ کانَ أفَوتَ لِما یَرجُو وأسرَعَ لِما یَحذَرُ»
🔹«کسى که با نافرمانى خدا در پىِ کارى باشد، آنچه را امید دارد، بیشتر از دست بدهد و به آنچه از آن مىپرهیزد، زودتر گرفتار آید»
📚 گزیده تحف العقول، ص ۳۹
امام حسن علیه السلام می فرمایند:
أَلْقَریبُ مَنْ قَرَّبَتْهُ الْمَوَدَّةُ وَ إِنْ بَعُدَ نَسَبُهُ، وَ الْبَعیدُ مَنْ باعَدَتْهُ المَوَدَّةُ وَ إِنْ قَرُبَ نَسَبُهُ.
✅ خویشاوند کسى است که دوستى و محبّت، او را نزدیک کرده باشد و اگر چه نژادش دور بـاشد و بیگانه کسى است که از دوستى و محبّت به دور است و گرچه نژادش نزدیک باشد.
📚اصول کافی، ج ۲، ص ۶۴۳ ، ح ۷ / تحف العقول ص ۲۳۴
برگرفته از - rahianebasirat95.blog.ir
امام حسن علیه السلام می فرمایند:
أَلْقَریبُ مَنْ قَرَّبَتْهُ الْمَوَدَّةُ وَ إِنْ بَعُدَ نَسَبُهُ، وَ الْبَعیدُ مَنْ باعَدَتْهُ المَوَدَّةُ وَ إِنْ قَرُبَ نَسَبُهُ.
✅ خویشاوند کسى است که دوستى و محبّت، او را نزدیک کرده باشد و اگر چه نژادش دور بـاشد و بیگانه کسى است که از دوستى و محبّت به دور است و گرچه نژادش نزدیک باشد.
📚اصول کافی، ج ۲، ص ۶۴۳ ، ح ۷ / تحف العقول ص ۲۳۴
برگرفته از - rahianebasirat95.blog.ir
امام حسن علیه السلام می فرمایند:
أَلْقَریبُ مَنْ قَرَّبَتْهُ الْمَوَدَّةُ وَ إِنْ بَعُدَ نَسَبُهُ، وَ الْبَعیدُ مَنْ باعَدَتْهُ المَوَدَّةُ وَ إِنْ قَرُبَ نَسَبُهُ.
✅ خویشاوند کسى است که دوستى و محبّت، او را نزدیک کرده باشد و اگر چه نژادش دور بـاشد و بیگانه کسى است که از دوستى و محبّت به دور است و گرچه نژادش نزدیک باشد.
📚اصول کافی، ج ۲، ص ۶۴۳ ، ح ۷ / تحف العقول ص ۲۳۴
برگرفته از - rahianebasirat95.blog.ir
- ۹۹/۰۶/۲۱