به مناسبت سالگرد ازدواج آسمانی حضرت علی علیه السلام و فاطمه زهرا سلام الله علیها
على (علیه‌السلام)، قلبى دارد سرشار از ایمان و سینهاى آکنده از عشق؛ امّا دستانى تهى و پیراسته از درهم و دینار. على (علیه‌السلام) به خانه پیامبر خدا رفت، شکوه و عظمت پیامبر خدا او را از سخن گفتن باز داشت. با چشمانى آمیخته با شرم، نگاهى به پیامبر (صلى الله علیه و آله) داشت و نگاهى دیگر به زمین. پیامبر (صلى الله علیه و آله) با تمهیداتى على (علیه‌السلام) را به سخن گفتن وا داشت و چون على (علیه‌السلام) سخن گفت، فرمود: «چیزى در زندگى دارى؟». جواب، معلوم بود؛ امّا مگر فاطمه (سلام‌الله‌علیها) را همسانى جز على (علیه‌السلام) و همسرى لایق جز او بود؟!
چشمان به زمین دوخته، قامت فروتن و سر به زیر افکنده و صدای آرام مولا،
حکایت از شرم و حیای بسیار دارد و این حیامندی، در تمام لحظات برپایی اتصال
آسمانی او با همسرش و ازدواج مبارک او در چشمان مولا علی (علیه‌السلام) و فاطمه‌زهرا (علیه‌السلام) به چشم می‌خورد.
فاطمه‌ای که حبیبه خدا، عصاره خوبی‌ها و نگین تحیّربرانگیز خلقت است، با
مردی آسمانی و الهی از تبار نور، مردی از دیار بهشت، علی مرتضی، وصی رسول
خدا پیوند ازدواج می‌بندد. به راستی در کجای عالَم خلقت، از ازل تا ابد
همتایی پیدا می‌شد برای فاطمه (سلام‌الله‌علیها) اگر علی (علیه‌السلام) نبود و کدام گل سرسبد آفرینش می‌توانست همسری علی (علیه‌السلام) را بپذیرد، اگر فاطمه (سلام‌الله‌علیها) نبود.
سرشت انسان همواره می‌خواهد یک فرد ممتاز را سرمشق زندگی خود قرار دهد و
از رفتار او پیروی کند. چنین الگوی کاملی را نمی‌توان یافت، مگر با مراجعه
به قرآن و احادیث اسلامی. در آیات و روایات، حضرات معصومین (علیهم‌السلام) به عنوان الگوهای زندگی فردی و اجتماعی انسان معرفی شده‌اند. آنجا که می‌خوانیم:
«لَقَدْ کَانَ لَکُمْ فِی رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ» (۱)؛ پیامبر (صلی الله علیه و آله)
به حق برای شما در (خصلت‌ها و روش) اسوه و سرمشق نیکو و پسندیده‌ای است؛
او به آنچه دستور می‌داد قبل از هر کس خود عمل می‌کرد، لذا مصداق کامل
«کونوا دعاة الناس باعمالکم و لاتکونوا دعاتاً بالسنتکم»(۲) قرار گرفت، یعنی «با کردار و رفتارتان مردم را به حق دعوت کنید نه فقط با زبان.»
اهل بیت پیامبر نیز مانند آن حضرت شعاع وجودی‌شان به قدری گسترده و فراگیر
است که برای همه بشر تا انقراض عالم، الگوهایی نیکو هستند.
الگوپذیری از خاندان پیامبر اسلام به دستور خدا و پیامبرش واجب است، چون
راه رسیدن به کمال و سعادت ابدی منحصر به محبت و پیروی از ایشان می‌باشد.
شیعیان امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) نیز باید طبق آیه شریفه: «أَطِیعُوا اللّهَ وَ أَطِیعُوا الرَّسُولَ وَأُولِی الْأَمْرِ مِنْکُمْ » (۴)، مولا و سرور خود را الگو قرار دهند. ایشان راه را با عمل خود به ما نشان دادند. ازدواج مولا علی (علیه‌السلام) و فاطمه زهرا (سلام‌الله‌علیها)،
از ابتدا تا انتها درس است برای کسانی که طالب باشند. اگر امروزه مشکلات
عدیده‌ای در امر ازدواج دختران و پسران پیش آمده است، نتیجه دوری از این
راه و روش آسمانی است. اینجاست که توجه به ابعاد اقتصادی، اجتماعی و دینی
این پیوند مقدس و الگوبرداری از آن ضرورت پیدا می‌کند.
حال باید
دید به عنوان یک مسلمان شیعه آیا به این کلمات نورانی عمل می‌کنیم یا خیر؟
آیا زن و شوهر در زندگی مشترک به وظایف خود آشنا هستند و به آنها عمل
می‌کنند یا اینکه از انجام وظایف خود شانه خالی می‌کنند؟ همین ملاک را
می‌توان در سطح جامعه نیز پیاده کرد و دید که آیا مردم به وظایف خود آشنایی
دارند و نسبت به آنها پایبندی نشان می‌دهند یا هر شخصی منافع خودش را در
نظر می‌گیرد و از منافع دیگران غافل است؟
امروز دیگر عصر مردسالاری و زن‌سالاری به پایان رسیده است، وقت آن است تا با پیاده کردن مدل ازدواج آسمانی علی (علیه‌السلام) و فاطمه‌زهرا (سلام‌الله‌علیها)
در زندگی خود، سعادت دنیا و آخرت را برای خود تضمین نماییم. شایسته است تا
با بکارگیری درس‌های عملی این ازدواج آسمانی زندگی زناشویی خود را بیمه
کنیم و آن را به ازدواج آسمانی آن دو بزرگوار پیوند زنیم:
۱ ـ توجه به روحیات همسر
یکی از عوامل استحکام پیوند زناشویی این است که طرفین بتوانند حالات و
روحیات یکدیگر را درک کنند. شاید هیچ عاملی به اندازه درک متقابل روحیات
در زندگی، نمی‌تواند آرامش بخش و سازنده باشد. فاطمه (سلام‌الله‌علیها)، علی (علیه‌السلام) را خوب می‌شناخت و به روحیات او آشنا بود. در شرایطی که دیگران علی (علیه‌السلام)
را درک نمی‌کردند و از جلوه‌های رفتاری وی سوء برداشت می‌نمودند، این همسر
گرامی وی بود که او را می‌شناخت و برای دیگران رفع ابهام می‌کرد.
