آیا داستانهای قرآن حقیقت ندارد ؟
بعضی از مصری ها یک حرف مفتی زده اند که گاهی در کلمات غیر مصری ها هم دیده می شود راجع به بعضی قصص قرآن که فلان
داستان در تواریخ دنیا پیدا نشده است . خوب پیدا نشده باشد . مگر تمام قضایایی که در دنیا واقع شده در کتب تاریخ هست ؟ ! کتب
تاریخی که ما الان داریم ، از حدود سه هزار سال پیش است . یعنی از
حدود هزار و چهارصد سال پیش از دوره اسلام به این طرف می شود گفت تاریخ
دنیا تا حدی روشن است ، از آن جلوتر اصلا ما تاریخ درستی در دنیا نداریم . از چهار پنج هزار سال قبل به آن طرف را اساسا می گویند : ازمنه
ماقبل تاریخ .
بعضی ها راجع به بعضی از
قصص قرآن گفته اند که قرآن هدفش مقدس است ، قصص را نقل می کند برای
پند و عبرت گرفتن ، قرآن که کتاب تاریخ نیست که بخواهد وقایع نگاری
بکند ، وقایع را قرآن برای پندها ذکر می کند ، وقتی که هدف پند است دیگر فرق
نمی کند که آن واقعه ای که نقل می کند واقعا واقع شده باشد ، یا آن را به
صورت یک داستان نقل بکند که نتیجه بگیرد . مگر نیست که بسیاری از حکیمان دنیا پندهای بسیار بزرگ را از زبان حیوانات بیان کرده اند که همه
مردم می دانند که این ها واقعیت ندارد ، مثل داستان های کلیله و دمنه که خرگوش مثلا
چنین گفت ، روباه چنین گفت ، شیر چنین گفت ، ... این را برای
پند و اندرز می گوید والا داستانی واقع نشده که واقعا شیری باشد و روباهی و خرگوشی و با هم دیگر حرف زده
باشند .
بعضی خواسته اند چنین حرفی العیاذ
بالله بگویند که اصلا ضرورتی ندارد ما در باب قصص قرآن ، راجع به این جهتش فکر
بکنیم که آیا قصص قرآن تاریخ است یا تمثیل است برای پند و اندرز . ولی این حرف ، بسیار حرف
مفتی است . محال است که انبیاء ، در منطق نبوت ، برای یک حقیقت ، العیاذ بالله یک امر واقع نشده و یک دروغ را ولو به
صورت تمثیل بیان بکنند . ... .
قرآن ، پیغمبر ، ائمه و کسانی که تربیت شده این مکتب هستند محال است که برای هدف مقدس ، از یک امر نامقدس ، مثلا از یک امر پوچ ، از یک امر باطل ، از یک امر بی حقیقت ولو یک تمثیل استفاده کنند . این است که ما شک نداریم که تمام قصص قرآن همان جور که قرآن نقل کرده است عین واقعیت است . داستانی که قرآن نقل می کند ، ما بعد از نقل قرآن احتیاجی نداریم که تأییدی از تواریخ دنیا پیدا بکنیم . تواریخ دنیا باید از قرآن تأیید بگیرند . ایشان ( علامه طباطبائی ) در تفسیر المیزان این اصل را با ادله ای از آیات قرآن ثابت می کنند که اساسا در سیره انبیا چنین چیزی وجود نداشته که حتی برای هدف مقدسشان از یک امر نامقدس استفاده بکنند.
مکائد نفس عجیب است!
مکرهای نفس
اماره عجیب است !
انسان گاهی نفسش آنچنان مکر می کند که خودش هم نمی فهمد .
مثلا شب ولادت پیغمبر
است ، می خواهد جشن بگیرد شب سرور است ،
حالا که شب سرور است فسق و فجور به
جا می آورد و می گوید شب سرور است ،
شب ولادت پیغمبر ، مگر اشکال دارد ؟ ! من به خاطر پیغمبر
چنین کاری می کنم !
(سیری در سیره نبوی )
